Μια ανερχόμενη μητρόπολη, που τροφοδοτείται από την αύξηση της απασχόλησης-έναν μαγνήτη για τη μετανάστευση και τη μετανάστευση και, κατά συνέπεια, μια εισροή πολιτισμού-η Ατλάντα είναι ένας από τους πλουσιότερους προορισμούς για φαγητό της Αμερικής, όπου τα καλύτερα εστιατόρια είναι ένα άθροισμα των τμημάτων της πόλης, από την ξεκάθαρα Georgia Thai έως τη νοτιβική περβουβιανό ναύλο. Είναι μια κοσμοπολίτικη άγκυρα, που φιλοξενεί μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις εταιρειών Fortune 500 στον κόσμο, μια τέχνη και μουσική Μέκκα και μια ισοπαλία για τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, των πολλαπλών Super Bowls και του παιχνιδιού All-Star του μπέιζμπολ. Είναι επίσης σύντομα να είναι μία από τις 16 πόλεις της Βόρειας Αμερικής που θα πάρουν το επίκεντρο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA του 2026.
Ο πληθυσμός της πόλης και των γύρω προαστίων έχει σχεδόν διπλασιαστεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες το ’96, και τα χρόνια από την πανδημία, η περιοχή έχει ξεπεράσει από το ένατο μεγαλύτερο στις ΗΠΑ έως το έκτο, καθώς οι νέοι επαγγελματίες συρρέουν στη μητρόπολη αναζητώντας την ευκαιρία.
Το αεροδρόμιο της Ατλάντα κατατάσσεται τακτικά ως σπίτι στο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο του κόσμου, γεγονός που διευκολύνει την εισαγωγή του καλύτερου φαγητού και ποτού που έχει να προσφέρει ο κόσμος, από τα ιαπωνικά θαλασσινά σε εξαιρετικά κρασιά, κρέατα και τυριά. Η Γεωργία είναι ευλογημένη με πλούσια γεωργική γη και τα προϊόντα της και τα ζώα της ήταν πάντα το θεμέλιο του πώς οι μάγειρες της Ατλάντα και τρώνε. Και με την πάροδο του χρόνου ένας σκηνοθέτης σεφ έχουν μάθει να χρησιμοποιεί αυτά τα πλούτη με τρόπο που καθορίζει σαφώς την κουζίνα της πόλης.
Το Atlanta Beltline, ένας πρώην σιδηροδρομικός διάδρομος που έγινε βρόχος πολλαπλών μίλια, έφερε μια νέα αίσθηση ενέργειας στην τραπεζαρία της πόλης, συνδέοντας 45 μόλις αποσυνδεδεμένες γειτονιές, ενώ ο ερχομός του οδηγού Michelin έδωσε φιλόδοξους σεφ για να αγωνιστούν.
Οι μετανάστες θύλακες κατά μήκος της εθνικής οδού Buford και στην κομητεία Gwinnett έχουν από καιρό προορισμούς για περιπετειώδεις επισκέπτες και εκείνους που αναζητούν μια γεύση από το σπίτι. Καθώς ενσωματώνουν, αυτές οι κοινότητες γεννήθηκαν μια νέα γενιά σεφ που εκπαιδεύτηκαν σε μερικά από τα κορυφαία εστιατόρια της χώρας πριν διακλαδιστούν μόνοι τους, συνδυάζοντας τους πολύπλοκους πολιτισμούς τους και την αμερικανική ανατροφή για να επεκτείνουν αυτό που ονομάζουμε νότια τρόφιμα σήμερα.
Μέσα σε όλα, μια αναδυόμενη κουλτούρα ευδοκιμεί στις αρχές της εβδομάδας, όταν τα περισσότερα εστιατόρια της πόλης είναι κλειστά. Αυτά τα εφήμερη εστιατόρια έχουν προχωρήσει σε πολλά από τα νεότερα εστιατόρια της Ατλάντα.
Η Ατλάντα είναι μια πόλη συνεχώς σε συνομιλία με τον εαυτό της. Είναι πλούσιο, πλούσιο με ιστορία και σε σταθερή κατάσταση εξέλιξης. Με κάθε συστροφή και στροφή ανάμεσα στην ανάπτυξη, αυτή η πολύ συχνά ξεπερασμένη πόλη έχει γίνει ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη της Αμερικής για να δειπνήσετε.
Οι πίνακες που κοσμούν σε καρό και λευκό, τοίχους με επένδυση με οικογενειακές φωτογραφίες και ένα φθαρμένο Candelabra τοποθετούνται εμφανώς στο σήμα του μπαρ μια κόκκινη σάλτσα σε μια αμερικανική μικρή Ιταλία, αλλά δεν θα βρείτε Lasagna στο μενού σε αυτό το οικείο εστιατόριο από τους σεφ Jacob Armando και Eric Brooks. Οι δύο σεφ συναντήθηκαν ενώ εργάζονταν στο Bacchanalia-το εξαιρετικό εστιατόριο για το τραπεζαρία, όπου πολλοί κορυφαίοι σεφ της πόλης έχουν εκπαιδευτεί. Σε αναζήτηση ενός δικού τους έργου, αποφάσισαν ότι η Ατλάντα χρειάστηκε καλύτερα ιταλικά τρόφιμα. Ούτε είναι ιταλικά, αλλά μαγειρεύουν μερικά από τα καλύτερα ιταλικά τρόφιμα στην πόλη.
